Zdjęcia do filmu kręcono w Bakersfield i na pustyni Mojave (Kalifornia, USA).
Wszechobecny w filmie wiatr powstał dzięki użyciu śmigieł ośmiu samolotów stacjonujących na pustyni Mojave.
Początkowo film miał kończyć się ucieczką szalonej Letty na pustynię, ale zakończenie zostało zmienione na szczęśliwe na skutek negatywnych reakcji eksperymentalnej grupy widzów.
Ponieważ temperatura na planie sięgała nawet 48°C, zapasy taśmy filmowej musiały być przechowywane w lodzie, żeby zapobiec stopieniu.
Opary, piasek i gorące, suche powietrze rozprowadzane przez śmigła samolotów zmuszały ekipę do noszenia ubrań z długimi ubraniami, gogli i bandan - w temperaturze ok. 48°C!
Jego premiera przypadła na bardzo niefortunny czas. Rozpoczynał się bowiem triumfalny pochód kina mówionego, dźwiękowego. Nawet najdoskonalsze filmy nieme nie znajdywały już zrozumienia u publiczności.
Lillian Gish swoją wspaniałą karierę zakończyła "Wichrem". Po tym filmie grała już tylko sporadycznie małe rólki.
"Wicher" był też ostatnim znaczącym filmem Victora Sjöströma.